Øygarden, Knutsen og eg tek turen til Thailand sin hovudstad, Bangkok. Her skal vi ta pulsen på denne storbyen i helga. Namnet  Bangkok tyder noko sånn som englane sin by. Han er den styrste byen i Thailand, og det bur omlag ti millionar her. Når det i tillegg kjem ca femten millionar turistar her i løpet av året, så er det ganske så folksamt overalt. Her frå ein vanleg dag i kjøpesenteret:

 

Byen har områder med skyskrapere og shoppingsentre og områder med trange og fattige smug. Byen verkar nokså kaotisk, og vi har ikkje moglegheit for å finne ut av han på ei helg. Så vi må nok berre velje ut nokre stader vi vil vitje.

 

Sidan hotellet vårt ligg sentralt i shoppingdistriktet, og desse mennene eg er på tur med kun har jobba, blir det litt tråkking her i nærområdet. Det er kjøpesenter på kjøpesenter, etasjer oppover og etasjer nedover. Det er så mange butikkar å velje mellom at eg slett ikkje klarer å handle nokon særs i det hele tatt. Flott å sjå er det uansett, og vil du til ein stad, som inneheld absolutt alt frå møbler til klede, i alle merker ein kan tenkje seg som finnest, så er dette staden å dra. Vi rusler rundt og sug til oss inntrykk.

 

Restaurant som har spesialisert seg på haifinnesuppe.

Overalt minnast ein kongen

 

Om kvelden tek vi turen til eit av dei flotte landmerka her i Bangkok. «The Sky Bar» på Lebua hotell. Han ligg på taket til dette skyskraperhotellet og baren vart bruka i ei scene i filmen Hangover 2.

 

Bangkok by night

Baren er ein av dei som ligg høgast oppe ,på eit tak, i heile Asia. Her har vi panoramautsikt over Bangkok, på alle kanter. Det er fint og luftig her oppe, og lite mygg;) Maten på restauranten smaka fortreffeleg.

 

 

Syndagen har Knutsen lova meg at vi skal ut å vere turistar. Det er viktig å få med seg noko arkitektur og kultur. Vi tek «The Sky Train» ned til elva Chao Phraya. Elva renn 365 km før ho munne ut i Thailand sin gulf. Langs elva myldrer det av liv, og frå elva er det mange små kanaler som snirkler seg inn over heile Bangkok. Desse kanalane kallast khlongs.

Nede ved elva blir vi overtalt tll å ta ein Long-tail boat som skal syne oss byen.

Det er ein bra måte og oppleve ulike deler av byen på. Vi får sett mykje langs elva.

 

 

 

 

 

 

 

Undervegs ser vi både krokodiller og øgler. Eg har ikkje sett ei så stor øgle før, eg trur ho var over ein meter lang. Her er det mykje å sjå på, både skikkeleg stygge rønner og små koselege bustader.

Denne salgsdama var klar til å selje både pynteting og øl.

 

Båten tek oss innom Taling Chan Floating market. Det er eit sjarmerande lite marked ved elvebreidda. Her kan ein handle billeg mat og andre ting dei lokale har laga. Eg endar opp med to såper,som både luktar og ser flotte ut. Dei kosta berre 20 kroner for to, og det utan å prute.

 

 

Mat for Mons?

 

Noko for ein kvar smak:)

 

The Grand Palace er neste stopp. Det er eit av dei styrste turistattraksjonane i byen.

 

 

Dette palasset er bygga i tradisjonell thai-stil og er eit storslagent bygg. Det var tidlegare residensen til  kongane av Siam. Her finn vi óg tempelet til The Emerald Buddha, som er det mest heilage tempelet i Thailand. I dette området er det utruleg mykje folk, det kryr. Vi hadde nok ikkje gjort undersøkingar på førehand, så vi vart kasta ut på grunn av kleda. Her nyttar det ikkje med kortbukse og t-skjorte. Ifølgje Knutsen var det like greit, for han liker dårleg å gå i kø. Dei hadde óg strama inn all vaktholdet på kleskoda i respekt for kongen som døydde i oktober. Vi ser sørgjeband og bilete av han overalt. For oss trauste vestlendingar blir det nesten for mykje. Dei nærast tilber han som ein gud.

Dette er utanfor:

 

Så då trasker vi avgarde til neste tempel. Eg hadde lest om ein liggjande buddha i tempelet, What Pho. Det er eit stort buddhistisk tempel som ligg i nærleiken av The Grand Palace. Her vi finn ikkje berre ein, men mange buddhaer.

 

 

 

 

Øygarden meinte han aldri hadde sett så mange buddhaer i heile sitt liv som han gjorde denne dagen.

Den mest kjende er som sagt «Reclining Buddha». Han er 46 meter lang og 15 meter høg, ganske så storslått. 

 

Statua vart bygga i 1832.

Etter å ha vandra rundt her kjende vi at vi trengte ei pause. Vi hoppa på ein tuk-tuk. Det er ei stor oppleving å få sitje i ein slik taxi.

 

Han køyrde oss, heftig og raskt som ein råkøyrar, til området kor backpackerane plar vere i Bangkok.  

 

Khao San road er ei lita og travel gate. Ho inneheld det meste av små barer,billege hotell, eksotisk mat og mengder med klede. Her er fin stemning og mykje lyd. Vi set oss ved ein «Irish pub» og berre ser på folkelivet.

 

 

Om ein er skikkeleg tøff kan ein óg nyte eksotisk snacks.

 

Etter å ha vore her ei stund, og fått i oss noko god asiatisk mat, så er vi klar for fleire livlege gater på nattestid:

Turen går til Patpong. Det er Bangkok sitt eldste red-light distrikt. Her har mange flotte, unge jenter feil jobb, spør du meg. Ikkje eit av mine stoltaste augneblink, men eg vedgår at vi var inne og sjekka korleis det var. Fytti, ikkje bra. Stakkars jenter.

Her i denne gata er det óg moglegheit for å handle krims og krams. Det kryr med boder kor ein får det meste for ein billig penge. Om ein vil ha med seg ein munk med heim, så har dei eigne butikkar der dei sel det:)

 

Knutsen såg føre seg ei gate han meinte vi kunne slappe av i. Då vi kom fram var det vel ikkje heilt det han hadde tenkt, og turen gjennom denne gata gjekk relativt fort.

Det var blitt sein kveld,og vi var trøtte og sletne etter alle intrykka og opplevingane, så vi kom oss heim til hotellet.

Dagen etter var det avreise, og vi var berre klar for å nyte sol og sommar før flyet, som tok elleve timar og femten minutt, skulle frakte oss heim til Noreg att.

 

 
 

Ein ting er sikkert, vi vil nok vitje Thailand fleire gonger.