«Rio» er utan tvil ein av dei mest kjende byene i verda. Han skal visstnok vere eit kosmopolitisk og tropisk paradis, og ikkje overraskande kallast byen ofte for «Cidade Maravilhosa,»den fantastiske byen. Byen har flotte strender, fantastisk tropisk natur, spanande musikk, kulturelle attraksjoner og sist men ikkje minst den positive ånda og glea til innbyggjarane, Cariocas. 
Med nesten 11 millioner innbyggjarar er Rio de Janeiro den nest største byen i Brasil og er ein fargerik smeltedigel med stor etnisk og kulturell variasjon. 

Kokos

25 grader og lett overskya, perfekt vêr til å gå i. Knutsen har ein filosofi ,og det er at beste måten og bli kjend  med ein by på er å bruke apostlane sine hester  og rusle avgarde. 

Her kan ein velje  og vrake av vegar både til høgre og venstre. Rio har fleire strender å velje mellom. Den mest kjende for oss er nok Copacabana , dei lokale er meir glad i stranda vi bur ved, Ipanema. Vi tek strandpromenaden for å vitje, og kjenne på stemninga, på dei ulike strendene . Strandpromenaden er flott. Her bugner over av  menneskje som trimmar, utruleg mange som trimmer faktisk. Dei både sykler og joggar. Nede i sanda er det og stor aktivitet, det er berre til å velje. Vil du spele volleyball, fotball eller badminton. Eller vil du heller ut å leike i bølgjene? 

Vi når uansett starten på den eine enden? Deretter rusler vi litt inn i byen. Ipanema skal vere eit greit område å ta seg ut på, utan å vere redd for å bli rana eller voldtatt. Eg tenkjer med meg sjølv, at kven ser vel syna  på to halvgamle nordmenn? 

Medan vi rusler rundt her, gate opp og gate ned som alltid, høyrer vi ei stemme bak oss.

 «Trenger dere hjelp?»

 Verda er sanneleg lita.

Dama vi møter er frå Noreg og ho jobber i Brasil.

«Vet dere at dere har vandret rundt i noen» farlige gater ?» 

«Nei, men svolten gjer at vi leiter etter ein stad å ete lunsj. «

Ho sender oss avgarde. Til ein restaurant alle bør vitje her i Rio. Turistfelle heilt sikkert, men god mat fekk vi. Dette var og stamplassen til artisten som skreiv den kjende songen; The girl from Ipanema. Dette er tross alt ein bossa nova club og restaurant. Her ser du nokre noter. Kan du ikkje syngje etter noter, og kjenner du deg forviten,  får du leite etter songen på YouTube . Du har nok høyrd han:) 

Komponisten, Tom Jobim, og litt av songen.

Her smaker eg og ein tradisjonell brasiliansk rett, Feijoada completa.  Mykje mat, kort oppsummert bønner og komlekjøtt med ris og spinat. Sjølvsagt saman med nasjonaldrikkken, caipirinha.Den drikken er nok for tida blitt erstatninga for det varme sitronvatn eg plar drikke om morgonen. Overalt blir han servert, den og kokosvatn.
 

Ganske mette, for her får ein mykje mat, rusler vi vidare. Copacabana er neste neste stoppestader. Hadde nok sett føre meg lekre, dansande » sambadamer», men stemninga er roleg. Det er vinter i Brasil no, så det er god plass på stranda.

Den største aktiviteten er bygging av tribunar som nok skal brukast under OL i august.

Butikk på vandring;)

Kjekt er det å vere her uansett. Her er mykje å leggje merke til, og vi treng stadig pauser.

Aldri ut på tur utan å ramle forbi ein Irish pub og møte ein slogmåke;)

Status for dagen vart 2,5 mil vandring, og eg har full kontroll over strandområda i Rio, no er eg klar for nye opplevingar;)