I dag skulle eg på nytt reist på tur!

Eg skulle til og med reist kollektivt. Fyrst med buss til Bergen, og så med tog til Geilo.

Det hadde eg glea meg til.Eg skulle kose meg på toget, slik som NSB lovar i reklamane sine. Her skulle eg lese ei god bok, strikke og sjå på den vakre norske naturen. Langstrakte område med fin kvit snø og vinterstemning. Medan eg kosa meg, kanskje med ein god kopp kaffi, skulle eg nynne på Wenche Myhre sin VM song:

«Vinter og sne, ein skiløper suser av sted i stupbratte løyper så føyka står,
han tar vare på skiarven vår.For våre ski har båret sin mann,så vidt og bredd over ukjent land,og dratt rundt polen i syd og nord de første spor.»

 Det hadde passa fint, sidan eg skulle til Geilo for å stå på ski. Årets fyrste vitjing opp i snøen. Eg veit det har vore vinterstemning på Karmøy óg, men då kosa eg meg med sommar i Spania. Eg likar igrunnen snø, når han ligg kvit og fin på bakken og det er sol og ikkje altfor kaldt. Då syner Noreg seg på sitt aller beste. Eg hadde alså glea meg til det, stå på ski på Geilo. Eg har likevel hoppa av heile turen, og er framleis på Sevland. Det vart inga togtur på meg, heller inga slalomkøyring.

No må ingen tru at eg er blitt sytsam, Det er vel heller at eg kan kjenne på mi eiga grense. Eg elskar framleis luft under vingene,og kjensla ein har når ein drar på tur. Denne helga har berre eit problem. 

Det er meldt minus 15 grader på Geilo!

Det er kaldt,ganske kaldt. Eg veit ikkje om eg har vore ute i så kaldt vér. Det passer ikkje til  den slalomkøyraran eg er. Det går fint å stå på ski, eg svingar meg i passeleg tempo nedover bakkane.Tykkjer i grunnen eg har fin stil, men eg er vel blant dei som likar best å stå med hovudet vendt mot sola heile tida. Eg tykkjer óg det er koseleg med pausar, utan å fryse for mykje. Det er vel ikkje mykje forlangt? Difor må nok dette fine, staselige skiantrekket kvile. De skal vite at utstyret er på plass,eg er jo gift med Knutsen, her eit bilete frå vinterferien i 2015:

 Turen vart alså avlyst, og eg får heller finne på noko heime på Sevland. Difor har eg tenkt meg ut på ein annan tur. Når véret er bra på Karmøy, er det jammen meg flott natur her óg. Så eg har bestemt meg for å ta kameraet med meg ut, og gå naturstien mellom Åkrehamn og Ferkingsstad. 

Eg vil prøve å ta fine naturbilete, samt leite etter andre motiv.

 Vatn i bevegelse, alltid fasinerande å sjå på. Å fange bølgjer som slår mot berget er supervanskeleg å fange på bilete. Det er som bølgjene leikar med deg. Kvar gong eg hadde venta lenge og snudde meg, kom det ei superstor bølgje.

   

Endeleg:)

 

 

  

Potetkjellar. Dei er vel på veg ut?

Samtidig kan eg jo nynne på Karmøysongen:

«Stor og rik med grøne grender

Traust mot havet du deg vender

Karmøy med di sterke strand.»

På vegen til Ferkingstad kan ein finne rester av fortida vår.

 

Ferkingstad hamn

Hamna har 452 meter kailinje og ei dybde på 3-3,5 meter. Hamna vitner om fiskehistoria frå tidlegare tider og fram til i dag.

Moloen (ferdig i 1896, og den fyrste moloen på Karmøy)

Fishermen`s Memorial er eit minnesmerke som minnast dei Karmøyfiskarane som har kome bort ved ulykker på havet i amerikanske farvatn. På ein god dag, når vindretninga er der, kan vi høyre lyden frå minnesmerkje heilt til Sevland

Lunsj ved Fishermen’sMemorial. Pølser på termos funker alltid ute på tur.

 Heimturen gjekk noko fortare, eg hadde tross alt knipsa mengder av bilete.

Stranda på Ferkingsstad

Ådland

Her er bilete som eg tykkjer er små kunstbilete:

«Pause frå jobben»

«Ring ein ven»

«Klar for båttur 1»

 

«Båttur 2»

«Slutten»

Kanskje du ikkje tykkjer dette var fint og tenkjer stakkars fugl. Det gjer eg óg.

«Pynt»

Flott februarvér og ein flott tur:)

Me gusta la playa, y me gusta ir.